Met enige regelmaat krijg ik de vraag: hoe gaat promoveren in zijn werk? Voor veel mensen is dit namelijk een beetje een ver-van-je-bed-show en is het lastig om hier een goed beeld van te krijgen. Omdat elk promotietraject weer uniek is, bedacht ik me dat het niet heel veel zin heeft om hier iets algemeens over te vertellen. Daarom hierbij een blog waar ik vertel hoe MIJN promotietraject verliep. Sommige dingen zullen andere mensen zeker herkennen, andere dingen waren weer uniek voor mijn traject. Maar één ding hebben alle promotietrajecten gemeen: het gaat nooit van een leien dakje.
Van oudsher wordt een wetenschapper beoordeeld op een meetbare manier, bijvoorbeeld door te kijken naar het aantal publicaties. Iemand die veel publiceert in vooraanstaande tijdschriften en die vaak geciteerd wordt is een goede wetenschapper, zogezegd. Anderzijds gaan er nu ook stemmen op om op een andere manier naar de kwaliteit van een wetenschapper te kijken. Het zogeheten nieuwe Erkennen en Waarderen kijkt op een bredere manier naar de persoon zélf en neemt andere kwaliteiten naast publiceren mee in de beoordeling van een wetenschapper, bijvoorbeeld leiderschap. Hoe zit dit nu allemaal precies?
Misschien heb je de term ‘evidence-based’ of ‘evidence-based practice’ wel eens voorbij zien komen. Het wordt immers volop gebruikt door artsen, door politici, door personal trainers, door coaches… Maar wat betekent het nu precies?
